تقدیر

قیوم بشیر

قیوم بشیر

تقدیر

جان و دلم به زلف  تو زنجیر می شود

از  آتش  وجود   تو    تبخیر  می شود

در دام آرزوی  وصال  تو مانده است

عشوه  مکن که  از غم تو پیر می شود

برلوح سرخ جان و دلم نقش پای تست

عکس رخت به کلبه ام تصویرمی شود

بر   آسمان   زندگی ام   نور   روشنی

هر شام من  ز  نور تو  تنویر می شود

مرغ  شکسته   بال   و  پر  زندگانی ام

در دام عشق  تو  چو رسد گیر می شود

در حیرتم  ز هرطرفی  جلوه  نام  تست

عشق ومحبت است که جهانگیرمی شود

با ناز و با  ادأ  که  تو میداری ام  دریغ

فرمانروای  جان  و  دل  آژیر می شود

شور  و  نوای  این  دل  بیمار من  ببین

کاندر  فراق  عشق  تو  دلگیر می شود

هر خوابی را که در شب مهتاب  دیده ام

هریک به عشق  پاک  تو تعبیر می شود

بر خوانمت   یگانه   امید  دل  « بشیر»

ز ینرو وصال به عشق تو تقدیرمی شود

 

ادامه نوشته

دوبیتی ها

 

 رقص روسری

 

زبانش لهجه ی  ناز دری داشت          نگاه  او جهانی دلبری داشت

همی رقصید و بر دور سر او            چه رقص دلنشینی رو سری داشت

کلاس ناز

نگارا خانه ی دل را   عروسی         میان هر چه دلبر توس توسی

کلاس ناز تو بالای بالاست              ببازی بازی همدرس ونوسی

 

  سرمست عشق

 

میان انجمن هرگز نگنجم           به گلگشت وچمن هرگز نگنجم

بیاد او چنان سر مست عشقم          که من در بیرهن هرگز نگنجم

 

  نگاه غنچه

 

دود حیران بهرسو گشت هوشم          تعجب میوزد از دشت هوشم

شود ایا نگاه غنچه ی او               نهد پا برسر گلگشت هوشم

 

 چشم هوش

 

دلم  را با نگاهی آزمودی            بشوخی شوخی از دستم ربودی

ببستی چشم هوشم را بنازی         کجا رفتی که بودی وچه بودی

 

  مشعل عشق

 

میان شاخه های جنگل  عشق       گذر کردی وگشتی مشعل عشق 

چه خوش بر قد نازت مینشیند         لباس دلفروزی مخمل عشق

 

 گوش دل

 

چنان گوش دلم را تاب دادی             که بر خاک سیاهش خواب دادی

ببین اورا چسان در کوره ی عشق           میان کاسه ی سر  آب دادی